Gisteravond laat stond de thermometer al rond het vriespunt. En vanochtend geeft hij 4 graden onder nul aan: de eerste nachtvorst is een feit. Ik ga naar buiten en ervaar meteen hoe anders alles ruikt, hoort, en voelt. Prachtig, dat knisperende geluid van hard bevroren gras onder je voeten. Ik loop een rondje over het erf en zie dat de ruiten van de auto met een laagje ijs zijn bedekt. Het lijkt een goed idee om straks wat antivries aan de ruitensproeiervloeistof toe te voegen. Iets verderop zie ik dat de boerenkool met rijp is bedekt. Prima, nu moet Nicôle haar toezegging dat we na de eerste nachtvorst boerenkool zullen eten eindelijk nakomen. Ik besluit om ook nog even hoger op de heuvel te gaan kijken. Maar eerst ga ik naar binnen om een muts te pakken. Want nu het vriest, is ook dat eindelijk weer geoorloofd.
Ook hoger op de heuvel is alle lage begroeiing met rijp bedekt. De ijskristallen toveren het zonlicht om tot een betoverend gefonkel. Prachtig!
Wanneer ik me al half heb omgekeerd om terug naar huis te gaan, valt mijn oog op iets felgekleurds. Het is een door de vorst overvallen laatbloeier en een wandeling later op de dag zal moeten uitwijzen of die deze aanslag heeft overleefd.
En hier liepen we gisteren nog met blote armen en korte rokjes en broeken aan.
BeantwoordenVerwijderenWat een verschil van ongeveer hemelsbreed 1000 km hé?
Inderdaad antivries mag je zeker wel weer toevoegen.
En de sneeuwlaarzen etc. etc. etc. zullen straks ook geen overbodige luxe zijn?
Het wordt weer afzien voor jullie.
Ja, verschil moet er zijn. Verder valt het met dat afzien wel mee. Zolang het niet glad wordt tenminste, want dat is nu met name voor Jeanny heel erg lastig... Maar goed, zo ver is het gelukkig nog niet :-)
Verwijderen