Helaas liep de boerenkoolmaaltijd waarop ik gisteren zo had gehoopt helemaal in het honderd. Aan het einde van de middag zat ik namelijk niet gezellig bij ons thuis aan de keukentafel, maar op een harde stoel in de wachtkamer van de afdeling spoedeisende hulp van het ziekenhuis in Karlstad. Uiteraard was ik daar niet voor de gezelligheid. Nee, verre van dat. Om bij akuten te worden binnengelaten, moet er immers sprake zijn van een medisch noodgeval.
Gelukkig was er met mij en Nicôle niets mis en volgt er hier geen tenenkrommend verhaal zoals we onder de titel De hardhandige heelmeester in ons meest recente boek Berichten uit Zweden 2008 schreven.
Nee, met ons was - en is - alles goed. Maar met buurman op afstand Tractor-Gunnar was dat bepaald niet het geval. Die had na een rugoperatie van enkele weken geleden een verre van goede nazorg gekregen. En toen hij zich gisteren met ernstige klachten bij de Vårdcentral in Hagfors meldde, was het helemaal bij de wilde beesten af. In eerste instantie weigerde men zelfs om hem überhaupt aan te horen, laat staan om hem te onderzoeken. Hij kreeg te verstaan dat hij maar naar het ziekenhuis in Karlstad moest gaan, een 74-jarige man die nog amper kon lopen of staan én met acute problemen! Uiteindelijk was er na lang aandringen een verpleegster bereid om dan in elk geval een bloedmonster te nemen en daarna werd hij weer naar huis gestuurd. Daar werd hij vervolgens in de loop van de middag opgebeld met de mededeling dat de uitslag van de bloedproef dusdanig slecht was dat hij onverwijld - dus niet de volgende dag, maar direct - voor verdere onderzoeken en behandeling naar het ziekenhuis in Karlstad moest gaan. Hoe hij daar dan kwam, dat moest hij zelf maar regelen.
Gelukkig was Nicôle net bij Gunnar toen hij het bewuste telefoontje kreeg zodat ik niet veel later als onbezoldigd ziekenchauffeur met hem naar Karlstad vertrok. Ruim twee uur na onze aankomst aldaar had Gunnar enkele onderzoeken achter de rug en kregen we te horen dat de operatiewond dusdanig ontstoken was dat Gunnar in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Tijdens de terugrit had ik dus geen gezelschap en eenmaal thuis was ik uiteraard te laat voor het eten...
Jammer dan van de boerenkool, maar die loopt niet weg toch?
BeantwoordenVerwijderenWens Gunnar beterschap, hopelijk komt het met hem weer helemaal goed.
Dank jullie wel, dat zullen we doen. En verder was de misgelopen boerenkoolmaaltijd in de strekking van bovenstaande post - los van het feit dat het een leuke opening was - uiteraard totaal onbelangrijk...
VerwijderenDat wou ik ook zeggen, want die boerenkool is opgebakken nog lekkerder. Beterschap voor de buurman.
BeantwoordenVerwijderenJazeker Ruud en je goede wensen zullen we doorgeven. Namens Gunnar bedankt daarvoor :-)
Verwijderen