Zaterdagochtend - na de sneeuwstorm - kon ik aan de bak met sneeuwruimen. Er lag genoeg voor enkele uren zware arbeid. Toen het erf weer helemaal begaanbaar was, had de zon net haar hoogste punt bereikt. Het was precies twaalf uur en sinds ik het huis had verlaten om de sneeuw te lijf te gaan, waren er ruim vier uren verstreken. Het was dus een prima moment om het even rustig aan te doen. En om vast te leggen hoe donker het hier deze tijd van het jaar midden op de dag is.
Ons huis krijgt inmiddels helemaal geen direct zonlicht meer. Herinneren jullie je de foto van enkele weken geleden - toen het hele huis midden op de dag nog in de zon lag - nog?
En zo ziet het er vanuit het keukenraam uit. Nog ruim een week te gaan tot aan de kortste dag...
hier zitten we nog steeds op de sneeuw te wachten, wat nog wel een tijdje kan duren ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat het wennen blijft die paar uurtjes zonlicht per dag. Ik vind het wel een idyllisch plaatje.
Groetjes,
Ilse
En na die kortste dag, heb je wat het donker betreft het ergste al weer gehad. Ook al is het langzaam; er zit dan weer vooruitgang in.
BeantwoordenVerwijderen