Jawel, boerenkool...

Vandaag pakken we de draad weer op en dat doen we met het vervolg op de post die we op 24 december over onze eerste kerst in Zweden plaatsten...

Tja, dat was wat met die boerenkool. Eerst bleek onze favoriete wintergroente in ons nieuwe thuisland niet te verkrijgen. En vervolgens maakten we de vergissing er open en bloot voor uit te komen decoratiemateriaal te eten. Onze nieuwe Zweedse vrienden zullen wel gedacht hebben, rare jongens die Nederlanders! Nu was dat overigens wel voor de komst van de Lidl naar deze contreien en ruim voordat deze in de wintermaanden boerenkool in haar assortiment opnam, maar toch...

 

Gedurende onze eerste jaren in Zweden was boerenkool dus een groente waar we maar zelden van konden genieten. Toch waren we nooit te beroerd om deze schaarse lekkerlij met onze Zweedse vrienden te delen, al was het maar om ze even flink in de maling te nemen.

 

We gaan even terug in de tijd en zo staat er vlak voor de kerst van 2007 voor het eerst in lange tijd weer eens boerenkool met rookworst en spek op het menu. De rookworst is import uit Nederland – we hebben er altijd wel een paar in de vriezer liggen – en spek is in Zweden natuurlijk gewoon te koop. De boerenkool heb ik enkele dagen eerder bij een van de plaatselijke supermarkten gekocht en dit keer heb ik bij de kassa wijselijk mijn mond gehouden. Gezien het speciale menu hebben we Annika en Andreas - de vrouw en zoon van Anders die zelf in verband met een trainingskamp van huis is - uitgenodigd. We zijn erg benieuwd hoe die op de maaltijd van decoratiemateriaal zullen reageren.

Welnu, dat gaat niet zonder slag of stoot. Wanneer ik Annika en Andreas vertel wat er op het menu staat, gaan de wenkbrauwen van onze Zweedse vrienden bedachtzaam omhoog. Je ziet ze denken: nee, dit kan toch niet waar zijn? Dan kijken ze elkaar aan, om vervolgens in lachen uit te barsten: wat een grap, dat ze dáár ingetrapt zijn.

"Nee", verzeker ik ze echter, "het is helemaal geen grap."

En dan valt het kwartje. Dat blijkt echter moeilijk te verteren, want Ben en ik moeten praten als Brugman om onze vrienden er toe over te halen om ook maar één hap van "dat onkruid" te proeven. We houden echter voet bij stuk en nadat we zelf enkele grote happen hebben weggewerkt, durven ook onze vrienden een hapje te proberen. Ze beginnen met een stuk worst, dat ziet er tenminste nog enigszins vertrouwd uit. Mmm, dat smaakt niet slecht. Nu nog een stuk worst, maar dit keer met een klein beetje boerenkool er bij. Hé, dat is helemaal niet vies. Nog een keer proberen, nu met wat meer boerenkool en een stukje spek er bij. Jeetje, het valt eigenlijk best wel mee...

Zo komt, na de eerste voorzichtige happen, het tempo er uiteindelijk toch aardig in. En als de pan en borden niet veel later helemaal leeg zijn, geven onze vrienden toe dat die vreemde groente eigenlijk best lekker is. Ze hebben, alhoewel ze in eerste instantie hun twijfels hadden, prima gegeten. Dat zeggen ze tenminste. Nou, dat is mooi. Nu maar hopen dat ze niet achter onze rug om hele rare verhalen over onze eetgewoonten gaan vertellen.

 

Bovenstaande episode - ontleend aan Berichten uit Zweden 2007 - staat ons nog steeds helder voor geest. We blijven het verwonderlijk vinden dat iets voor ons zo vanzelfsprekends als het eten van boerenkool voor zoveel consternatie - en lol - kon zorgen. Inmiddels is er veel veranderd. We telen onze eigen boerenkool en onze Zweedse vrienden lijken het normaal te vinden dat we deze groente eten. Of zouden ze toch alleen maar doen alsof?