Kiespijn

Afgelopen donderdag was ik aan de beurt. De kiespijn kwam nagenoeg vanuit het niets opzetten en was in een mum van tijd zo hevig dat ik er niet aan ontkwam om een pijnstiller in te nemen. Daarmee was meteen duidelijk dat er echt iets aan de hand was. Het aantal keren dat ik gedurende mijn - inmiddels bijna vijftig jaar durende - leven pijnstillers heb geslikt, is namelijk nog steeds op de vingers van twee handen te tellen.

Tot mijn opluchting kon ik vrijdag direct bij de tandarts terecht. Daarbij had ik overigens nog geluk ook, want hij was precies die dag, na een week in het buitenland te hebben verbleven, weer terug in het land. 's Nacht om half een was zijn vliegtuig geland en toen moest hij nog terug naar Hagfors. Veel slaap had hij niet gehad en dat was hem aan te zien ook. Schreef ik net dat ik geluk had? Dat viel dus nog maar te bezien...

De kies in kwestie was snel gelocaliseerd, maar het bleek lastiger om de echte oorzaak van de pijn te achterhalen. Om te beginnen werd een deel van de ellende veroorzaakt door een kapotte vulling aan de hals van de kies. Na wat hak- en breekwerk, en even flink boren, kon er een nieuwe vulling worden geplaatst. Maar daarmee was de kous nog niet af.

"Deed dat boren niet ongelooflijk veel pijn?", vroeg de tandarts zich af.

"Nee hoor, ik heb niets gevoeld."

Nou, dat was volgens de tandarts helemaal geen goed teken en ik werd meteen het slachtoffer van enkele aanvullende testen. De uitslag daarvan was dat de kans groot was dat er onder de betreffende kies ook nog eens een wortelpuntontsteking broeide. Heel fijn.

Röntgenfoto's gaven echter geen eenduidige uitslag en daarom besloten we om af te wachten hoe de situatie zich verder zou ontwikkelen. Met een beetje geluk zou de pijn nu langzaam afnemen. En anders zou deze vroeg of laat weer terugkomen. Voor het geval dat dit tijdens het weekend zou gebeuren, kreeg ik het mobiele telefoonnummer van de tandarts.

"Mag ik je dan gewoon bellen?", vroeg ik hem nog voor alle zekerheid.

"Ja natuurlijk, ik ben toch je tandarts en het is niet de bedoeling dat je met pijn rond loopt", was zijn verbaasde reactie.

Een tandarts met het hart op de juiste plaats.

En hoe is het nu? Gisteren was ik helemaal pijnvrij, maar vandaag heeft het de hele dag een beetje 'gezeurd'. Ik durf er dus nog niet echts iets van te zeggen. Laat ik er maar het beste van hopen en rustig afwachten.