Terwijl ik in de houtschuur bezig ben, zie ik buiten iets kleins voorbijlopen. Voorzichtig steek ik mijn hoofd door de deuropening om te kijken wat het is. Er is echter niets te zien. Vreemd, ik weet toch zeker dat ik iets heb gezien. Dan hoor ik onder me zacht maar onmiskenbaar iets over de grond scharrelen. Ik zak door mijn knieën en buig me verder naar buiten. En dan zie ik de muis zitten. Weggedoken in een uitsparing tussen de vloer van de schuur en de grond koestert hij zich in de warmte van de zon. Er is echter nog iets wat ik zie. In de kop van de muis heeft zich een parasiet vastgebeten.
Vlak boven zijn rechteroog zit een met bloed volgezogen teek. Het is een akelig gezicht. Omdat ik weet hoe beroerd en sloom Jeanny van een tekenbeet kan worden, overweeg ik even een poging te doen om de muis van zijn plaaggeest te verlossen. Ik ben er van overtuigd dat ik de muis zo kan oppakken en één van onze tekentangen ligt - in de auto - nagenoeg binnen handbereik. Die gedachte laat ik echter gauw weer varen. Ik ben namelijk bang dat het middel wel eens erger zou kunnen zijn dan de kwaal en dat de muis puur van schrik het loodje zou kunnen leggen. En dat wil ik - hoe goed mijn bedoelingen ook zijn - niet op mijn geweten hebben. Nee, laat Moeder Natuur dit zelf maar oplossen.
En zo te zien heeft de teek zich al goed vol getankt en zal zich al snel zelf laten vallen.
BeantwoordenVerwijderenIk had eigenlijk gehoopt dat teken niet in het noorden voorkwamen.
groetjes Arnoud.
Wat het verspreidingsgebied van de teken betreft...
VerwijderenWij wonen min of meer op de grens. Hier in Laggåsen komen ze niet of nauwelijks voor. De keren dat Jeanny hier in al die jaren een teek heeft opgelopen, zijn op de vingers van één hand te tellen. We hoeven echter maar het Klarälvdal in te gaan of iets naar het zuiden af te zakken - enkele tientallen kilometers is al genoeg - om in tekengebied terecht te komen. Wat dat betreft hebben we dus geluk gehad dat we hier terecht zijn gekomen. We hebben echter wel het idee dat deze plaaggeesten langzaam maar zeker verder naar het noorden oprukken. Helaas...
Groeten terug, Ben & Nicöle
In Nederland al een paar keer met de ziekte van Lyme te maken gehad. Weinig bos en toch veel teken. In Zweden nooit een teek gehad.
VerwijderenHej,
BeantwoordenVerwijderenArnoud had al geantwoord maar ik schrijf toch ook nog even. Hier word het steeds erger met de teken. Bij jullie rukken ze dus ook helaas meer noordelijk op. Vorig jaar is Zweden hat ik er eentje op mijn pols. Maanden later toch opeens een rode kring. Weken antibiotika genomen. Maar dat kun je natuurlijk ook niet elke keer doen. En Jenny? Heeft die gelukkig nooit teken?
Groetjes, Marlies
Hai Marlies,
VerwijderenIn onze directe woonomgeving wordt Jeanny - gelukkig - niet al te veel door deze parasieten geplaagd. Het komt echter regelmatig voor dat ze tijdens een uitstapje wel een teek oploopt. We kijken haar daarom ook bijna elke dag goed na. Tijdens onze recente reizen naar het zuiden van Zweden, Duitsland, Nederland en Oostenrijk is ons opgevallen dat daar in vergelijking met hier enorm veel teken voorkomen, je zou kunnen spreken van een echte plaag.
Heb je trouwens geen klachten aan je tekenbeet overgehouden?
Groeten terug, Ben & Nicôle