Peenrode melkzwam

Al enkele jaren staat het aantal paddenstoelensoorten dat we in het wild plukken om - na bereiding natuurlijk - op te eten op drie. Voor de geïnteresseerden, het zijn de cantharel, de trechtercantharel en de stekelzwam. Tijdens onze eerste herfst in Zweden hebben we ook een poging gedaan met eekhoorntjesbrood, maar die strandde op de enorme hoeveelheid maden die vanuit deze zwammen onze keuken in bezit trachtten te nemen. De lezers van ons eerste boek Naar de Noorderzon kunnen zich waarschijnlijk Nicole's schoonmaakwoede - en boosheid over mijn 'onverschilligheid' daarover - nog wel herinneren. Ondanks onze goede wil en wens om het assortiment uit te breiden, lukte dat de laatste jaren steeds niet. Want alhoewel je alle paddenstoelen kunt eten, kun je dat met sommige soorten maar één keer. Bovendien misten we bruikbare informatie over welke andere zwammen nu echt de moeite van het plukken, schoonmaken en bereiden waard waren.

 

Tot we tijdens een wandeling in de buurt van Gustav-Adolf een oudere man en vrouw in de bosrand zien rondsnuffelen. Het is overduidelijk dat ze op zoek zijn naar paddenstoelen. En kennelijk met succes ook, want af en toe wordt er iets geplukt en in een zakje gestopt. Ik opper meteen het idee om het stel te vragen wat ze zoeken en laat me vervolgens niet weerhouden door Nicôle's terughoudendheid. Dat is achteraf maar goed ook, want het stel heeft een nuttige les voor ons in petto die er toe leidt dat we een nieuwe eetbare paddenstoel aan ons assortiment kunnen toevoegen: de blodriska oftewel peenrode melkzwam.

 

Een dag later gaan we zelf op zoek en kunnen we ondanks het feit dat de tijd voor deze soort eigenlijk al voorbij is, toch enkele gave exemplaren voor een smaaktest mee naar huis nemen. En die pakt goed uit. In gebakken vorm is de peenrode melkzwam bijzonder smakelijk en bij uitstek geschikt om in salades te verwerken. En wat minstens net zó belangrijk is: na het nuttigen van deze paddenstoel blijven maagkramp en andere vergiftigingsverschijnselen uit!

 

Karakteristiek voor de peenrode melkzwam is het (worteltjes)rode sap dat deze paddenstoel bij beschadiging - plukken en snijden - afscheidt. Daardoor is hij met geen enkele andere paddenstoel te verwisselen.