Ongerust

Het gezicht van buurvrouw Berit betrekt wanneer Nicôle haar vertelt dat we binnenkort wederom voor een kleine twee weken naar Nederland gaan. "Is het misschien een probleem dat Gunnar en zij dan op ons huis moeten passen?", vraagt Nicôle zich hardop af. "Nee, dat is het niet", antwoord Berit prompt. Om daar meteen aan toe te voegen dat ze dát juist graag doen. En dat Gunnar samen met Träff extra wachtdiensten zal lopen en daarbij zijn jachtgeweer zal meenemen. Om dat laatste moet ze even lachen, maar dan krijgt haar gezicht weer die onbestemde uitdrukking en is het overduidelijk dat ze ergens mee zit. Gelukkig draait ze heel on-Zweeds niet lang om de hete brij heen en stelt Nicôle de volgende vraag: "Jullie gaan toch niet terugverhuizen naar Nederland?" Het feit dat Nicôle nu samen met mij voor de tweede keer binnen enkele maanden naar ons oude thuisland zal afreizen, maakt haar behoorlijk ongerust. En dat is op zich begrijpelijk ook. Het was immers in 2007 dat we voor het laatst samen in Nederland waren. En dan nu, zes jaar later, gaan we binnen een tijdsbestek van slechts enkele maanden maar liefst twee keer terug? Nee, volgens Berit moet er meer op het programma staan dan een onschuldige vakantiereis alleen.