Goud

De tijd om te oogsten is aangebroken en we gaan voor niets minder dan goud.

Alhoewel bovenstaande woorden een nauwe verbondenheid met de Olympische Spelen lijken te hebben, is niets minder waar. Net als zoveel andere wereldse dingen gaan de Zomerspelen 2012 namelijk op grote afstand aan ons voorbij. Afgezien van enkele flitsen tijdens het televisiejournaal hebben we er geen enkel beeld van gezien. En de vele bladzijden die de krant er elke dag aan besteedt, bladeren we steevast niet meer dan vluchtig kijkend door.

Toch is het goud dat ons leven dezer dagen beheerst. We hebben het dan echter niet over het edelmetaal dat symbool staat voor het 'beter' zijn dan de rest, maar over de kleur van de cantharellen en kruipbramen.

Na lange tijd een benedenmaats groeitempo te hebben aangehouden, geven de cantharellen nu eindelijk gas. Ze schieten als paddenstoelen uit de grond - waar zou dat gezegde toch vandaan komen? - en we hebben onze handen vol aan het plukken, schoonmaken en conserveren van deze delicatesse.

Ook hebben we de afgelopen twee weken ook aardig wat kruipbramen geoogst. Op dit moment begint deze gouden moerasvrucht overrijp van de planten te vallen, dus is het zaak om alles wat we nu nog plukken direct in te maken.

Dat is simpel proces. We koken de bramen met wat suiker...

En bewaren het eindproduct in met kokend water gereinigde glazen potten. Mits koel bewaard, is de jam dan zeker twee maanden houdbaar. Het deel van de bramen dat we niet binnen twee maanden denken te gebruiken, bereiden we op dezelfde wijze waarna we de jam - verpakt in plastic bakken - invriezen.

Meer over de kruipbraam.