Heftig

Onderstaande anekdote is door omstandigheden even blijven liggen, maar hij is te leuk om zomaar te vergeten. We gaan dik twee weken terug in de tijd...

Ik maak met twee gasten - Moeder en Dochter - een wandeling door het bos. We hebben oog voor de natuur en staan regelmatig stil bij de sporen die dieren hebben achtergelaten. We letten vooral op vraatsporen en uitwerpselen, die van de eland en het ree hebben we al gehad.

Dan maakt Moeder me op iets attent. "Van welk dier is die poep? Het lijkt wel op een grote hondendrol", zegt ze terwijl ze iets donkers naast het pad aanwijst. Meteen daarop vervolgt ze: "Nee, het beweegt... Het lijkt wel een slang!"

En inderdaad, de bewegende drol blijkt een slang te zijn. Ik ga op mijn hurken zitten om de jonge adder - want dat is het - beter te bekijken.

Dat we vlak naast een heuse slang staan, is voor Dochter - 12 jaar oud - best wel heftig. En wanneer ik vertel dat een adder een gifslang is, gaat ze er zelfs letterlijk over het wildpad dat we tot nu toe volgden vandoor.

"Ho even," roep ik haar na, "misschien liggen er verderop nog meer slangen."

Dat doet haar meteen pas op de plaats maken en met een lichte paniek in haar blik kijkt ze me aan. Tja, een wandeling door de Zweedse bossen is heel wat anders dan een rondje door het park. Uiteraard leg ik Dochter vervolgens uit dat het slechts een jonge adder is waarop we zijn gestuit en dat zelfs de beet van een volwassen exemplaar normaal gesproken alleen gevaarlijk is voor kleine dieren en kleine kinderen. En nee, met 12 jaar ben je niet meer klein.

Nu is Dochter er weer wat geruster op en zetten we de wandeling voort. Al speurt ze tijdens de rest van de tocht wel bijzonder goed de grond af voordat ze haar voeten neerzet...