Met oorverdovend lawaai komen de trikes de hoek om rijden. Het zijn er vier in totaal en ze stoppen precies bij ons pension voor de deur. Eén voor één rijden ze achteruit de parkeerplaats op. "Misschien moeten ze alleen maar omdraaien", zegt Nicôle tegen me. Maar nee, de motoren van de driewielers worden uitgezet en de in stoere leren pakken gehulde berijders klauteren van hun machines af. Dan loopt de aanvoerder van het stel naar de voordeur toe en even later weten we dat de motormuizen vannacht de kamers naast ons zullen bevolken. Zowel bij Nicôle als bij mij schiet de volgende gedachte door het hoofd: nu is het gedaan met de rust.
Niets is echter minder waar. De van redelijk wat overtollige kilo's voorziene trike berijders zijn veel beleefder en rustiger dan de meeste andere pensiongenoten die we tijdens onze vele verblijven in Oostenrijk hebben meegemaakt. Eén van hen krijgt van de rest zelfs een reprimande wanneer hij 's avonds op de gang nog iets probeert te fluisteren. Sst, stil moet het zijn! Tja, eerste indrukken kunnen soms behoorlijk bedriegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!