We zijn in twee etappes naar de Duitse noordkust teruggereden. Gewoon over de Autobahn, maar wel relaxt. Vooral het meest oostelijke traject parallel aan de grens met Polen was wat verkeer betreft erg rustig. Vlak voordat we Oostenrijk verlieten, reden we langs de vesting van Werfen die al honderden jaren de route van de stad Salzburg naar het zuiden domineert. Eind zestiger jaren van de vorige eeuw was de vesting het decor van de filmklassieker Where eagles dare.
Naarmate we verder naar het noorden kwamen, werd het weer steeds slechter. Uiteindelijk reden we urenlang in hevige regen. Later hoorden we van Oostenrijkse kennissen dat het daar - de dag nadat we waren vertrokken - zelfs stevig had gesneeuwd. Net als tijdens de heenreis werd ons uitzicht in Duitsland ook nu weer grotendeels bepaald door het geel van de velden met in bloei staand koolzaad.
Na de overtocht naar Zweden - nu met de TT-Line die de hutten op de boot wel had schoongemaakt - reden we via de westkust richting het noorden. We overnachtten op een camping op het eiland Orust...
en tweemaal 'in het wild' in de Värmlandse natuur. En geloof het of niet, deze verlaten plekjes in het bos waren - samen met de plek aan het strand waar we tijdens de heenreis overnachtten - onze mooiste slaapkamers van de hele reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!