Precies op het moment dat ik op de publiceerknop klik om mijn vorige post online te zetten, rijdt er een auto het erf op. Deze komt tot stilstand en Lars Bertil - onze zendamateur buurman op afstand - stapt uit. Wanneer ik hem bij de deur ontvang, heeft hij geen tijd voor een uitgebreide begroeting of andere plichtplegingen. Hij komt namelijk niet voor de gezelligheid, maar met slecht nieuws: in buurdorp Gustavsfors wordt een 'gammelfarbror' vermist.
Het gaat om een 68-jarige verstandelijk gehandicapte man die bij familie op bezoek was. Iets voor het middaguur verliet hij het huis en ongeveer een uur later werd de rest van de familie ongerust. Toen deze buiten poolshoogte ging nemen, was de man in geen velden of wegen te bekennen. Vanaf dat moment wordt er al intensief gezocht, met name aan de buitenranden van het dorp en langs de rivier die door het dorp heen stroomt. Tot op dit moment echter zonder succes en daarom heeft de politie nu versterkingen en zelfs een helikopter laten aanrukken. De boodschap van Lars Bertil is duidelijk: ogen openhouden en als het even kan het bos in de directe omgeving van ons huis afspeuren. Van een gecoördineerde zoektocht is nog geen sprake. Maar als de vermiste man niet snel wordt gevonden, dan zal dat de volgende stap zijn.
We eten snel iets en gaan dan meteen op pad. Nicôle neemt de auto om iets verderop samen met Jeanny enkele oude bospaden af te lopen. Ik ga tegenover de uitrit van het pad naar ons huis het bos in. Daarvandaan is het hemelsbreed een kleine twee kilometer naar de hangbrug die aan het begin van Gustavsfors over de rivier gaat. Er lopen echter geen wegen of paden, het is een woesternij van bos en moeras. Ik wandel daar regelmatig en weet enkele punten van waaraf je een groot stuk van de omgeving kunt overzien. De kans dat de vermiste in deze woesternij terecht is gekomen lijkt me klein, maar je weet het maar nooit.
Na dik anderhalf uur ben ik terug op de weg naar Laggåsen. Ik heb amper honderd meter over de weg gelopen wanneer Nicôle in de auto voorbij komt en me oppikt. Net als ik heeft ook zij geen spoor van de vermiste man gevonden. We vragen ons af waar we nog meer zouden kunnen zoeken, maar dan krijgen we een telefoontje. Het is Lars Bertil en hij heeft goed nieuws: de man is terecht en hij maakt het goed. Lars Bertil kan ons niet vertellen waar de man nu precies was, maar dat lezen we de volgende dag in de krant - hij werd op meer dan tien kilometer ten noorden van Gustavsfors door iemand op een bosweg aangetroffen!
We zijn uiteraard blij dat dit verhaal een goed einde heeft. Bovendien hebben Nicôle en ik er allebei een mooie wandeling aan overgehouden. Een wandeling waarbij ik overigens ook nog - zij het heel erg in de verte - twee elanden zag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het lezen van onze blog.
Je kunt hier een reactie achterlaten. Alle reacties zullen worden gelezen en, indien nodig, beantwoord. We stellen het op prijs als je je naam achterlaat, per slot van rekening zijn ook wij niet 'anoniem'. Reclame en off-topic reacties zullen niet worden geplaatst. Gebruik voor persoonlijke berichten het e-mailadres op de contactpagina.
Je reactie verschijnt niet direct op de blog. Deze wordt pas geplaatst nadat wij deze hebben gelezen.
Nogmaals bedankt en... vergeet niet van elke dag te genieten!